ความฝันสีจาง
เมื่อมองย้อนกลับไปในวัยเด็ก […]
เมื่อมองย้อนกลับไปในวัยเด็ก […]
ไม่มีใครคาดคิดว่าบ่ายวันหนึ่งในเดือนมีนาคม […]
“ฉันยกที่ดินตรงนี้ให้ […]
“ถ้าหนูดื้อ […]
ฤดูฝนเวียนมาอีกครั้ง คนปกาเกอะญอมุ่งหน้าไปยังนาไร่บนดอยในขณะที่ลูกหลานหิ้วกระเป๋าไปโรงเรียน ผมนั่งอยู่บนชานบ้านหลังน้อย สายฝนที่โปรยปราย กิ่งไม้ที่ไหวด้วยสายลม และแสงฟ้าแปลบปลาบจาง ๆ บนผืนฟ้าไกล พาให้ใจให้หวนกลับไปยังวันเวลาหนึ่งเนิ่นนานมาแล้ว […]
เพราะการสู้รบที่ชายแดนประเทศพม่าเมื่อเดือนมิถุนายน 2552 ผมต้องอพยพย้ายถิ่นที่อยู่และหยุดงานสอนหนังสือ […]
“เป็นยังไงมั่งแล้วหือ […]
Voices […]
แสงสว่างยามรุ่งอรุณสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างเสียงนกที่แว่วดังขึ้นเป็นจังหวะ […]
รถแล่นอยู่บนถนนเส้นทางหนึ่ง […]
ส่งแรงใจให้แรงจิตมิตรภาพ […]
บทกวี […]
พี่สาวในค่ายบอกหนูว่าเราเพียงเปลี่ยนสถานที่เล่านิทาน […]
“เห้ย” […]